We zijn het een beetje verleerd.
Te luisteren. Niet met ons hoofd, maar met ons lichaam.
Want ons lijf fluistert al lang voordat het schreeuwt.
We zijn gewend om te denken dat we dingen moeten begrijpen, verklaren, beredeneren.
Maar het lichaam weet zóveel eerder wat goed voor je is, wat je nodig hebt – en wat niet.
Je hoeft het alleen maar te leren verstaan.
Wat is lichaamswijsheid?
Lichaamswijsheid is het innerlijk weten dat zich niet in woorden aandient, maar in gevoelens, spanningen, ontspanning, kippenvel, buikgevoel, rillingen, vermoeidheid, honger of juist weerstand.
Het is de taal van jouw zenuwstelsel.
De wijsheid van je cellen.
Het geheugen van je hart.
Het zegt:
- “Hier voel ik ruimte.”
- “Hier stroom ik.”
- “Hier trek ik samen.”
- “Hier ben ik op mijn hoede.”
- “Hier wil ik blijven.”
- “Hier wil ik weg.”
En als je luistert… dan weet je het vaak al. Zonder dat je het kunt uitleggen.
Maar… hoe luister je dan?
Door te vertragen. Stil te worden.
Door je aandacht naar binnen te brengen in plaats van steeds naar buiten te reiken.
Door pauzes te nemen tussen de woorden.
Door jezelf de ruimte te geven om te voelen in plaats van direct te reageren.
👉 Een paar vragen die je kunnen helpen:
- Waar in mijn lichaam voel ik dit het sterkst?
- Wat wil deze sensatie me vertellen?
- Wat gebeurt er als ik hier gewoon even bij blijf?
En soms helpt het om te bewegen.
Wandelen. Dansen. Liggen. Ademhalen.
Je lijf kent het pad terug naar rust, zelfs als je hoofd het even kwijt is.
Waarom is dit zo belangrijk?
Omdat zoveel van onze stress, burn-outklachten en zelfs trauma’s voortkomen uit het niet luisteren naar ons lichaam.
We zetten door terwijl het lijf al “stop” zegt.
We negeren vermoeidheid, slikken spanning in, lachen terwijl we eigenlijk willen huilen.
Maar heling begint vaak met her-inneren:
Terug in contact met je lijf. Met de wijsheid die daar altijd al zat.
En het mooie is: je hoeft het niet allemaal alleen te doen.